Vroeger wist ik precies wanneer het had gesneeuwd. Dan hoorde ik mijn vader ‘s ochtends vroeg de stoep sneeuwschuiven. Dat zijn van die geluiden die je heel gelukkig maken. Nu kwam de sneeuw niet ‘s nachts, we konden de hele middag en avond genieten van de sneeuw. Ik besloot de volgende ochtend foto’s te maken, dan kon ik die nog meenemen in het boek.
Ik werd niet wakker van een sneeuwschuivende Wopke, ik hoorde de regen kletteren tegen de ramen. Oh en daar wordt je niet heel gelukkig van :). De leraren staakten, maar wij gingen vroeg uit bed, wachten tot de regen stopte om nog een beetje te kunnen genieten van de sneeuw die over was gebleven en foto’s te maken. Hadden we toch nog een beetje witte kerst. En zoals je ziet heb ik mijn collectie specials wat aan weten te vullen, na de val van de kerstboom.
Deze week heb ik alle teksten voor het boek aangeleverd en maak ik de komende dagen de laatste foto’s. Het maken van een boek is zo’n gigaklus, wat ik van te voren niet had kunnen bedenken. Ik zal hier eens een blog over schijven, maar mooi dat het wordt! Echt! Ik ben zo trots.
Hebben jullie een beetje van de sneeuw kunnen genieten?
1 Comment
Mirjam Hart
14 december 2017 at 23:08Wat een prachtige winterplaatjes! Onze kleine man was helaas ziek, dus ik kon mijn geplande wintershoot met de kinderen niet doen. Hopelijk gauw weer wat witte vlokken!